Przez moment stałem ogłupiały.
He? Heeeee?
Zacząłem nią lekko potrząsać.
- Trist! Ej, Trist! - nie no, brak odpowiedzi. Straciła przytomność?
Jeszcze przez kilka chwil machałem nią na wszystkie strony, starając się ją obudzić, bez skutku.
Wziąłem ją na ręce, chcąc położyć na łóżku. niestety jednak potknąłem się o coś leżącego na podłodze.
Najwyższy czas tu posprzątać.
...A może jednak nie.
Nie wywaliłem się, zdążyłem się obrócić i z klapnięciem usiadłem na łóżku. A ona na moich kolanach.
Nie powstrzymałem zadowolonego uśmiechu. I nie chciało mi się wstawać.
Czekanie w ten sposób nie jest złe...
< Trist? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz