- Siedem...
- Co "siedem"? - Zapytał.
- Mam siedem kotów. Łącznie ze mną miałbyś ich osiem... Nie przeszkadza ci?
Spojrzałem na niego i uśmiechnąłem się lekko.
W głębi miałem nadzieję, że jednak powie "Powoli, osiem to za dużo", lecz nic nie powiedział, tylko uśmiechnął się. Podkurczyłem kolana z powrotem pod brodę. Zamknąłem oczy i poczułem, że chłopak siada koło mnie. Przesunąłem się trochę, dając mu więcej miejsca pod drzwiami. Zapytał:
- Nie chcesz usiąść na kanapie?
- Wolę podłogę. - Oparłem brodę o kolana i zacisnąłem oczy. Poczułem dłoń na plecach, a po chwili jego głos.
- Hej, co się stało? - Zapytał.
- Nie, nic poważnego, tylko przypomniało mi się moje marzenie z dzieciństwa, chociaż tak proste to nigdy go nie spełniłem. Nie miałem jak...
- Powiedz - Szturchnął mnie w ramię.
- To zbyt głupie i kompromitujące - Odparłem.
- Hime, no powiedz, proszę.
Westchnąłem i powiedziałem:
- Chciałbym kiedyś powiedzieć "Tadaima" albo usłyszeć "Okaeri nasai"
Nie miałem odwagi, by spojrzeć na niego, to było bardzo kompromitujące przynajmniej jak dla mnie, aby mówić swoje marzenia...
< Aakira? Tadaima - Wróciłem/am, Okaeri nasai - Witaj w domu >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz