Byłem zdziwiony gestem dziewczyny, jednak zarazem zadowolony. Nawet jeśli nie był on szczery, to mógłby być pierwszym i ostatnim darowanym mi poprzez nią. Uśmiechnąłem się na słowa czarnowłosej. Bardzo mi się one spodobały.
-Czyli chcesz mi powiedzieć, że Lau ci się zwyczajnie spodobała?- zapytałem z szerokim uśmiechem.
-Wybacz, ale tym razem nie zwróciłam uwagi na kobietę- odpowiedziała również uśmiechnięta, majtając nogami niczym małe dziecko.
-Więc powiedz mi chociaż, dla którego z nas był przeznaczony ten pocałunek- mój uśmiech znacznie zmalał, gdy zadawałem to pytanie.
Yukiko spojrzała na mnie z nieco zmieszaną miną, po czym spojrzała przed siebie. Dopiero po dłuższej chwili odpowiedziała.
-Dla tego, który nie był natrętny przy naszym pierwszym spotkaniu- oznajmiła poważnie.
Uśmiechnąłem się szeroko i zaśmiałem się.
-Czyli nie mam się o co martwić na tę chwilę. Muszę przyznać, że jestem wdzięczny Drugiemu za zaaranżowanie naszego pierwszego spotkania. No.. Jeśli mogę to tak nazwać.
-Myślałam, ze naprawdę coś ci się stało w tamtym zaułku- stwierdziła dziewczyna oskarżycielsko.
Nie odpowiedziałem, lecz w ramach przeprosin pocałowałem ją w policzek. Wstałem i chwilę przyglądałem się ciemnemu niebu. Po chwili odwróciłem się i położyłem rękę na czarnej główce Yukiko, by ją poczochrać.
Dziwnie się czułem w towarzystwie kobiety, która w rzeczywistości była wiele starsza ode mnie, a wyglądała na nastolatkę.
-Co powiesz na przelot liniami Rufus?- zapytałem, rozpościerając skrzydła.
<Yukiko?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz