Pogładziłem ją po włosach i powiedziałem:
- Każdy potrafi kochać, choćby w bardzo małym stopniu. Niektórzy po prostu wybierają sobie, by nie kochać, odcinają się od tego... No już, nie płacz Nemidith. Mimo, że sam się do tego nie stosuję, uważam, że lepiej jest się śmiać.
Trwaliśmy w takiej pozie, a ja rozmyślałem o tym co mi powiedziała i o tym co się stało w moim życiu. Dziewczyna mocno wtuliła się we mnie, chociaż nie odczuwałem tego zbytnio. Po pewnym czasie powieki zaczęły mi opadać. Poczułem jak uścisk Nemi się poluźnia. Spojrzałem na jej twarz i położyłem ją na łóżku. Zaczesałem palcami czerwone włosy dziewczyny, a później wytarłem jej policzki opuszkami palców. Miałem zamiar wstać, lecz ona mocno mnie objęła. Patrzyłem przez dłuższy czas na nią, co jakiś czas patrząc w okno...
< Nemik? Wybaczysz mi? Wiem, że się opuściłam z opowiadaniamj ;__; >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz